کارنگی در مشهورترین مقالهاش با عنوان «انجیل ثروت» (۱۸۸۹) مدیریت ثروت را یکی از عظیمترین چالشهای جامعه میداند و استدلال میکند که مواهب عظیم باید در راه خیر مشترک و عمومی مردم صرف شود. این مقاله قویاً از فردگردایی و تولید ثروت حمایت میکند و در عین حال تلاش برای ایجاد جامعهای بهتر را وظیفه ثروتمندان میداند. کارنگی انقلاب را محکوم میکند اما مدافع تغییر اجتماعی انقلابی بر مبنای پذیرش طبیعت انسانی است: «همه آنچه میتوانیم با تکیه به منافع و امکان تحقق بخشیم آن است که درخت جوان بشریت را طوری بار آوریم که در همین شرایط فعلی در جهت مطلوبتر رشد کند و ثمره نیکو دهد.» مقاله کارنگی تأثیری فوری و دیرپا بر بشردوستی آمریکا به جا گذاشت. پس از انتشار آن، کمکهای مالی صنعتگران افزایش قابل توجهی یافت و مقاله مرجع عقلانی مهمی برای فعالیت بشردوستانه امروزه است.